Ropień: Behandlung, Verordnung & Diagnose vom Online-Hautarzt

Krótkie wyjaśnienie: Jak rozpoznać ropień? Co robić?

Definicja: Ropień (zwany również torbielą ropną lub ropniem) to stan zapalny pod skórą. Powoduje on gromadzenie się ropy w zamkniętej jamie tkankowej. Ropnie mogą pojawić się w dowolnym miejscu na skórze, ale mogą również dotyczyć narządów wewnętrznych.
Objawy: zaczerwienienie, przegrzanie, ból przy ucisku, obrzęk, ograniczenie funkcji dotkniętego obszaru. W niektórych przypadkach mogą wystąpić objawy ogólne: gorączka, pogorszenie stanu ogólnego, obrzęk węzłów chłonnych.
Przyczyny: W większości przypadków ropnie są wywoływane przez bakterie, rzadziej przez pasożyty. Dostają się one do organizmu poprzez rany, operacje lub zastrzyki.
Diagnoza: wywiad chorobowy i badanie fizykalne, wymaz, posiew bakteryjny, badanie krwi, badania obrazowe (USG, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa).
Leczenie: ropień leczy się chirurgicznie (usunięcie przez dermatologa) i/lub antybiotykami.
Rokowanie: pominięcie leczenia może prowadzić do zatrucia krwi (posocznicy).

Objawy: jak wygląda ropień?

Wygląd ropnia może być bardzo zróżnicowany. Ponieważ jest to stan zapalny, często występują ogólne objawy zapalenia, takie jak:

Zaczerwienienie
Nadmierne ciepło
Ból przy ucisku
Obrzęk
Ograniczenie ruchomości dotkniętego obszaru
Gorączka
Ogólne osłabienie organizmu
Obrzęk węzłów chłonnych

W zależności od czynnika wywołującego ropień, ropa może różnić się kolorem, zapachem i konsystencją. Ropa może mieć następujące właściwości:

Żółty, bezwonny, o konsystencji śmietanki
Żółto-szary, bezwonny, rzadki
Żółto-czerwony lub niebiesko-czarny, cuchnący

Czy masz podobne dolegliwości? Nasz zespół specjalistów z doctorderma może zdiagnozować ropień w ramach konsultacji online. Potrzebujemy tylko zdjęć i wypełnionego kwestionariusza z opisem dolegliwości. Wszystkie dokumenty można przesłać nam w formie cyfrowej, wygodnie i bez konieczności oczekiwania, bezpośrednio z domu.

Zdjęcia ropieni

Aktualnie wyświetlana jest treść zastępcza z YouTube. Aby uzyskać dostęp do rzeczywistej treści, kliknij poniższy przycisk. Pamiętaj, że spowoduje to udostępnienie danych zewnętrznym operatorom.

Więcej informacji

Odblokuj treść Zaakceptuj wymaganą usługę i odblokuj treści

Diagnoza: Jak lekarze rozpoznają ropień?

Aby zdiagnozować ropień, lekarze pytają o historię choroby i badają dotknięte chorobą miejsce na ciele. W niektórych przypadkach może zostać pobrana krew, co pozwala na przykład stwierdzić podwyższone wartości zapalne. Aby określić konkretny czynnik chorobotwórczy, można pobrać wymaz z ropy. Pozwala to na wykonanie tzw. posiewu. W tej procedurze diagnostycznej zawartość wymazu umieszcza się na powierzchni (podłożu hodowlanym), na której patogeny mogą się rozmnażać. W niektórych przypadkach stosuje się metody obrazowania, takie jak ultrasonografia. W przypadku ropni narządów wewnętrznych można wykonać rezonans magnetyczny (MR) lub tomografię komputerową (TK).

Co powoduje ropień?

Powodem powstania ropnia są bakterie, które dostają się do organizmu i wywołują stan zapalny. Często odpowiedzialne za to są bakterie z rodzaju Staphylococcus aureus. W rzadkich przypadkach ropień może być spowodowany przez pasożyty (ameby). Patogeny dostają się do organizmu na różne sposoby:

Urazy zewnętrzne: zwłaszcza w przypadku głębszych ran (np. ran ciętych lub ugryzień zwierząt) bakterie mogą dostać się do rany i wywołać stan zapalny, który prowadzi do powstania ropnia.
Operacje: Podczas operacji patogeny mogą dostać się do rany operacyjnej i spowodować ropień. Jeśli istnieje wysokie ryzyko infekcji, chirurg zakłada drenaż. Dzięki temu wszystkie płyny mogą odpłynąć, co zapobiega gromadzeniu się ropy. Pacjenci z grupy ryzyka przed zabiegiem otrzymują antybiotyk, aby zapobiec wystąpieniu infekcji.
Inne uszkodzenia tkanek: Tkanki już wcześniej uszkodzone są szczególnie podatne na infekcje. Do pacjentów z grupy ryzyka należą m.in. diabetycy, ponieważ cierpią oni na słabe ukrwienie tkanek.
Osłabiony układ odpornościowy: Osłabienie odporności (np. zakażenie wirusem HIV lub chemioterapia) sprzyja infekcjom, a tym samym powstawaniu ropni.
Zastrzyki: Jeśli zastrzyki nie są wystarczająco zdezynfekowane, mogą wywołać stan zapalny, w wyniku którego powstaje ropień.

Obszary ciała dotknięte ropniem

Ropnie mogą powstawać w różnych miejscach ciała. Mogą tworzyć się na skórze, ale także w narządach wewnętrznych. Często dotknięte obszary to:

Jama brzuszna: Często dotyczy to jelit. Zazwyczaj ściana jelita jest nieprzepuszczalna dla patogenów. Podczas operacji lub urazu bakterie mogą przeniknąć przez ścianę jelita i spowodować powstanie ropnia.
Narządy wewnętrzne: Szczególnie narażone są wątroba i śledziona, ponieważ są one silnie ukrwione. Bakterie przedostają się do dotkniętych narządów poprzez krwiobieg.
Odbyt: ropień w okolicy odbytu może być pierwszym objawem przewlekłej choroby, takiej jak choroba Leśniowskiego-Crohna. Jest to przewlekła choroba zapalna jelit. Ponadto w stolcu znajduje się wiele bakterii, które również mogą powodować ropnie.
Twarz: ropnie na twarzy często powstają w przypadku ciężkiego trądziku. W przypadku trądziku gruczoły łojowe są zatkane, a łój gromadzi się. Bakterie mogą się wtedy łatwiej rozmnażać. Infekcja zębów w górnej szczęce może również prowadzić do powstania ropnia.
Jama ustna: Jama ustna jest silnie zasiedlona przez bakterie. W przypadku urazów zębów lub błony śluzowej bakterie mogą wnikać głęboko w tkankę.
Kręg ogonowy: Ropień na kręgu ogonowym często powstaje w wyniku tzw. przetoki kręgu ogonowego (torbiel pilonidalna). Jest to wrastający włos w fałdzie pośladkowym, który tworzy kanał do powierzchni skóry (przetokę). Przez ten kanał bakterie mogą przedostawać się do tkanki.
Korzeń włosa: Ropień u nasady włosa nazywany jest czyrakiem. Czarne pryszcze występują w owłosionych obszarach ciała, np. pod pachami.
Piersi: ropnie na piersiach występują częściej u kobiet. Powstają one w wyniku karmienia piersią lub przekłuwania sutków. W obu przypadkach bakterie mogą przedostawać się do tkanki.

Leczenie: Jak leczyć ropień?

W zależności od głębokości ropnia rozważa się leczenie operacyjne, podanie antybiotyków lub połączenie obu tych metod. Bardzo małe ropnie zazwyczaj goją się samoistnie, ale jeśli tak się nie dzieje, należy koniecznie zgłosić się do lekarza.

Operacja ropnia

W przypadku głębokiego ropnia zawsze konieczna jest operacja!

W zależności od stopnia zaawansowania, lekarz rodzinny lub chirurg wykonuje tzw. nacięcie ropnia. Aby je wykonać, ropień musi być całkowicie dojrzały. Proces ten można przyspieszyć, poddając ropniak działaniu ciepła lub maści ściągającej. Podczas nacięcia ropnia ropień jest otwierany od zewnątrz i opróżniany. W trakcie tego zabiegu rana jest płukana środkiem bakteriobójczym (środkiem antyseptycznym). Ewentualnie zakłada się drenaż, aby ropa i wydzielina z rany (krew i inne płyny ustrojowe) mogły odpływać. Po operacji proces gojenia można wspomóc poprzez schładzanie dotkniętego obszaru.

Drenaż to w zasadzie rurka z dwoma końcami: jeden koniec pozostaje w ranie, a drugi jest podłączony do pojemnika. W pojemniku gromadzi się płyn z rany. Przyspiesza to i wspomaga naturalny proces gojenia. 2-3 dni po operacji rurka jest wyciągana w ułamku sekundy. Jest to zabieg bezbolesny!

Podawanie antybiotyków

W niektórych przypadkach konieczne jest podanie antybiotyku. Często stosuje się cefalosporyny, klindamycynę lub penicylinę. Antybiotyk jest początkowo podawany do żyły, a następnie w postaci tabletek. Leczenie antybiotykami jest przepisywane w przypadku:

objawów ogólnych
osłabienia odporności
ropni na twarzy, dłoniach lub w okolicy narządów płciowych i odbytu

Środki dostępne bez recepty i domowe sposoby

Ważne: środki domowe mają swoje ograniczenia. W przypadku ropnia lepiej zgłosić się do lekarza wcześniej niż później. Jako środek wspomagający można stosować następujące substancje czynne:

maści ściągające
siemię lniane
olejek z drzewa herbacianego
nagietek

Ropnia nie należy nigdy otwierać ani wyciskać samodzielnie. Może to spowodować uszkodzenie tkanki, co doprowadzi do rozprzestrzenienia się infekcji w organizmie. Jeśli ropień nie zniknie po kilku dniach lub powiększy się, należy rozpocząć leczenie preparatem doctorderma. Możemy zdiagnozować ropień online i przepisać odpowiednie leczenie.

Definicja: Co to jest ropień?

Ropień (torbiel ropna lub guz ropny) to wypełniona ropą wnęka w tkance, np. pod skórą. Powstaje on w wyniku zapalenia, które w większości przypadków jest spowodowane przez bakterie. Ropnie mogą pojawiać się na całej powierzchni skóry, ale mogą również atakować narządy wewnętrzne.

Rodzaje ropni

Ropień może powstać w dowolnym miejscu ciała. Najczęściej występują w następujących obszarach:

Ucho wewnętrzne: zwane również ropniem otogenicznym. Powstaje w wyniku zapalenia ucha wewnętrznego.
Migdałki podniebienne: tworzenie się torbieli ropnej w tkance otaczającej migdałki podniebienne. Nazywane również ropniem okołomigdałkowym.
Gardło: nagromadzenie ropy w gardle, zwane również ropniem przygardłowym.
Odbyt i odbytnica: tak zwany ropień odbytniczo-odbytowy tworzy się w odbycie i/lub odbytnicy.
Płuca: W przypadku tzw. ropnia płucnego w płucach tworzy się torbiel ropna.
Sutki: Ropień podbrodowkowy to nagromadzenie ropy w skórze otaczającej sutki.
Jelito ślepe: Najczęściej związane z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Nagromadzenie ropy w okolicy wyrostka robaczkowego.
Miazga zębowa, aparat zębowy, żuchwa: Ropień powstaje m.in. w wyniku infekcji korzenia zęba lub zębów trzonowych.
Kości i szpik kostny: przewlekłe, ropne zapalenie kości i szpiku kostnego. Występuje głównie u dzieci. Ten rodzaj ropnia jest nazywany w medycynie „ropniem Brodiego”.

W rzadkich przypadkach ropień może powstać w mózgu. Ponieważ różne obszary mózgu kontrolują różne części ciała, w zależności od miejsca powstania ropnia mogą wystąpić różne dolegliwości. Należą do nich paraliż, utrata funkcji, luki w pamięci i zaburzenia czucia. Ponadto ropnie mogą powstawać w pachwinie, pośladkach, twarzy i okolicy intymnej.

Jakie są rokowania? Czy mogą wystąpić powikłania?

Ropień nie zawsze ustępuje samoistnie. Tylko bardzo małe ropnie mogą goić się samodzielnie. Powikłania występują raczej rzadko. W przypadku pominięcia leczenia większy ropień może pęknąć. Bakterie mogą wtedy dostać się do krwi i spowodować zakażenie krwi (posocznicę), które może zagrażać życiu. Pacjenci z osłabionym układem odpornościowym lub zaburzeniami krążenia są znacznie bardziej podatni na wystąpienie powikłań.

Który specjalista leczy ropień?

Ropień skóry powinien zostać zbadany i leczony przez dermatologa.

Nie masz czasu czekać na wizytę u dermatologa przez wiele miesięcy?

W doctorderma otrzymasz szybką pomoc od naszych niemieckich dermatologów: diagnoza i terapia z receptą – całkowicie bez umawiania wizyty i w ciągu 24 godzin za jedyne 25 €.

CHOROBA – leczenie i diagnoza od dermatologa online